USG płuc
Punktowe testy skórne
Test płatkowy
Badanie spirometryczne
Badanie oscylometrii impulsowej (IOS)
Badania laboratoryjne
Fiberoskopia
Tympanometria
Wodorowe testy oddechowe (WTO) z laktozą, fruktozą, laktulozą
Otoemisja akustyczna
Test Alex
Badanie dermoskopowe
USG płuc to nowoczesna metoda diagnostyczna pozwalająca szybko, bezpiecznie i pewnie rozpoznawać choroby płuc, bez narażania pacjenta na promieniowanie rentgenowskie. Metoda ta może być bezpiecznie stosowana w diagnostyce płuc u kobiet w ciąży i u małych dzieci. Dostępne piśmiennictwo potwierdza wyższą czułość badania usg w porównaniu z badaniem rtg. Ponadto badanie usg pozwala uwidocznić mniejsze zmiany niż te, które udaje się obrazować w rtg.
Główne wskazania do wykonania USG płucto: długotrwały kaszel (szczególnie u dzieci), różnicowanie zapalenia oskrzeli oraz zapalenia płuc, długotrwały ból klatki piersiowej, uraz klatki piersiowej, problemy z oddychaniem, nasilona męczliwość, kontrola po przechorowaniu koronawirusa COVID-19, trudności w osłuchiwaniu klatki piersiowej u dzieci z powodu niepokoju, krwawienie podczas kaszlu, trudności podczas oddychania.
Badanie USG płuc pozwala wykryć: zapalenie płuc, odmę opłucnową, płyn w opłucnej, zatorowość płucną, stłuczenie płuca, obrzęk płuc, ropniaki i ropnie, włóknienie płuc, inne schorzenia w obrębie płuc.
Przygotowanie do badania – do badania USG płuc pacjent nie musi się w żaden sposób przygotowywać. Podczas badania lekarz poprosi pacjenta o położenie się na leżance i odsłonięcie klatki piersiowej. Następnie lekarz naniesie na skórę pacjenta specjalny żel, do którego przyłoży głowicę. Przez kilkanaście minut lekarz będzie przesuwał głowicę przyłożoną do klatki piersiowej a także do pleców i oglądał na monitorze powstałe zmiany. Badanie jest bezbolesne i trwa około 10-20 minut.
Punktowe testy skórne (PTS) są podstawową metodą w diagnostyce alergii IgE-zależnej. Wykonywane są zwykle w obrębie przedramienia, na obszarze skóry, na której nie ma żadnych chorobowych wykwitów. Polegają na nałożeniu na skórę kropli alergenu, którą następnie przekłuwa się za pomocą specjalnie do tego przeznaczonych jednorazowych nożyków, zwanych lancetami. Nakłucie jest niebolesne, bowiem ostrze lancetu ma zaledwie 1 mm długości (przypomina ukłucie komara), natomiast jest potrzebne, aby wprowadzić alergen do górnych warstw skóry, gdzie znajdują się niezbędne komórki dające natychmiastowy odczyn widoczny na skórze. Prawidłowe wykonanie PTS wymaga nałożenia również dwóch prób kontrolnych: kontrolę dodatnią stanowi roztwór histaminy, a kontrolę ujemną – roztwór soli fizjologicznej. W przypadku histaminy zawsze powinno się obserwować reakcję, tj. powstanie rumienia, lekkie uniesienie skóry (bąbel histaminowy) i niewielki świąd. Nie jest to wynik dodatni testu, a jedynie prawidłowa reakcja skóry, umożliwiająca dalszą ocenę testów. Wyniki prób kontrolnych odczytuje się po 10-15 minutach od nałożenia testów a wyniki prób z alergenami po 20 minutach. Punktowe testy skórne są wykonywane przez pielęgniarkę podczas obecności lekarza w placówce.
W trakcie wykonywania testów skórnych może wystąpić bąbel, rumień, świąd, uczucie osłabienia, duszność, w bardzo rzadkich przypadkach wstrząs.
Przygotowanie do badania – należy odstawić na okres 2 tygodni leki przeciwhistaminowe (np. Zyrtec, Aerius, Rupafin, Xyzal, Clemastinum), preparaty wapnia, preparaty witaminowe zawierające związki wapnia, leki zawierające fenspiryd (np. Fosidal, Pulneo, Elofen). Zalecamy by od dnia poprzedzającego badanie nie smarować skóry przedramion preparatami miejscowymi tj. emolientami, preparatami pielęgnacyjnymi kosmetycznymi, maściami leczniczymi. Prosimy także o założenie na wizytę ubrania umożliwiającego odsłonięcie przedramion.
Test płatkowy (ang. patch test) jest najbardziej uznaną metodą diagnostyki alergii kontaktowej. Test polega na nałożeniu na skórę pleców (za pomocą specjalnych przylepców) niewielkich ilości substancji testowych. Jeżeli badana osoba jest uczulona na konkretną substancję, to w miejscu jej podania pojawia się w określonym czasie reakcja skórna (zaczerwienienie, naciek, swędzenie). Na podstawie wyglądu tego odczynu, doświadczony lekarz może wnioskować o obecności uczulenia, jego nasileniu, a także o znaczeniu konkretnej substancji dla choroby pacjenta. Testy płatkowe wykonywane według zaleceń Europejskiego Towarzystwa Wyprysku Kontaktowego są uznawane za najważniejsze badanie w rozpoznawaniu alergii kontaktowej. Test płatkowy typowo wymaga 4 wizyt w ciągu 5 dni, jednak w indywidualnych przypadkach niezbędne mogą się okazać dodatkowe wizyty – np. po 7 i 14 dniach. W typowym cyklu badania testy są zakładane na plecy na 48 godzin, z reguły w poniedziałek a w środę następuje ich zdjęcie i pierwszy odczyt, a ostateczne odczyty odbywają się w czwartek i piątek. Warto wiedzieć, że siarczan neomycyny i parafenylenodiamina ujawniają swoją reakcję dopiero po 4-5 dniach. Panel testów płatkowych używany w naszej placówce zawiera 36 alergenów kontaktowych /zobacz zestaw/.
Pacjent przystępujący do badań powinien być w dobrym stanie zdrowia.
Przygotowanie do badania – Pacjent przystępujący do badań powinien być w dobrym stanie zdrowia. Nie ma potrzeby odstawiania przed i w trakcie badania żadnych leków. Nie należy się szczepić bezpośrednio przed oraz w trakcie wykonywania testów. Testów nie można wykonywać na skórze zmienionej chorobowo lub leczonej w ciągu ostatnich 4 tygodni maściami przeciwalergicznymi (sterydy). Prosimy naszych Pacjentów, aby od pierwszego do ostatniego dnia badania nosili odzież rozpinaną z przodu. Nie są wskazane golfy, obcisłe podkoszulki itp., ponieważ podczas ściągania odzieży „przez głowę” może dojść do zerwania założonych testów. Niektóre z testowanych substancji mają intensywny kolor i mogą zabarwić ubranie. Dlatego odzież mająca bezpośredni kontakt ze skórą pleców (podkoszulek, koszula, bluzka) powinna być ciemnego koloru i nadawać się do prania w wysokiej temperaturze. Pacjentki w okresie badania prosimy o niezakładanie biustonosza, ponieważ ucisk ramiączek lub paska biustonosza może uszkodzić testy lub spowodować fałszywe odczyty. Przez cały okres badania obowiązuje całkowity zakaz moczenia pleców! W okresie badania niewskazany jest intensywny wysiłek. Utrzymanie testów płatkowych na plecach przez 3 doby jest często trudne u dzieci ruchliwych, dlatego zalecamy unikanie ćwiczeń fizycznych, dziecko nie powinno uczęszczać do przedszkola lub na zajęcia wychowania fizycznego w szkole, treningi.
Opracowano na podstawie informacji ze strony www.truetest.pl oraz www.chemotechnique.pl.
Badanie spirometryczne służy ocenie wydolności oddechowej człowieka, jest metodą z wyboru w rozpoznawaniu zaburzeń oddychania o typie obturacyjnym. Jest badaniem przeznaczonym do rozpoznawania i monitorowania leczenia astmy oskrzelowej. W trakcie badania pacjent pozostaje w pozycji siedzącej, oddycha poprzez ustnik połączony specjalną rurką z aparatem spirometrycznym. Pacjentowi zakłada się odpowiedni zacisk na nos, sprawiający, że całe powietrze oddechowe przechodzi przez ustnik. Przed przystąpieniem do właściwych pomiarów spirometrycznych chory powinien wykonać kilka głębokich oddechów. Kolejna czynność to wzięcie głębokiego wdechu i po przyłożeniu szczelnie ustnika do ust, jak najszybsze wydmuchnięcie do aparatu całego zapasu powietrza zawartego w płucach. Dalsze ruchy oddechowe wykonywane są zgodnie z poleceniami osoby wykonującej badanie. Do rozpoznania astmy wykorzystuje się tzw. próbę rozkurczową (próba odwracalności obturacji oskrzeli). Polega ona na wziewnym podaniu 2-4 dawek Ventolinu (salbutamolu) – leku rozkurczającego oskrzela i powtórzeniu badania spirometrycznego po 20 minutach. Zastosowanie w naszym nowoczesnym spirometrze (CareFusion, Niemcy) specjalnych programów animacyjnych polegających np. na nadmuchiwaniu balonów, zdmuchiwaniu świeczek ułatwia dziecku wykonanie badania. Mimo to, u dzieci gorzej współpracujących, przedszkolaków mogą wystąpić trudności z poprawnym wykonaniem manewrów oddechowych. W tej grupie szczególnie zalecamy najnowocześniejsze do diagnostyki chorób układu oddechowego badanie oscylometryczne (IOS).
Przygotowanie do badania – nie należy używać leków wziewnych krótkodziałających na 6 godzin przed badaniem (np. Ventolin, Buventol, SteriNebSalamol, Berodual), a także leków wziewnych długodziałających przez 12 godzin przed badaniem (np. Zafiron, Foradil, Oxis, Oxodil, Pulmoterol, Serevent, Salmex, Comboterol, Fostex, Bufomix, Symbicort, Asaris, Seretide). Przed spirometrią nie należy palić papierosów ani pić alkoholu (minimum przez 4 godziny, a najlepiej przez dobę), nie należy wkładać ubrania krępującego ruchy tułowia (klatki piersiowej i brzucha), przez 2 godziny przed badaniem nie powinno się jeść obfitych posiłków, bezpośrednio przed badaniem (ok. pół godziny) nie należy wykonywać intensywnego wysiłku fizycznego.
Badanie oscylometrii impulsowej (IOS) jest jednym z najnowszych i najbardziej czułych badań do wykrywania zmian w drożności dróg oddechowych. Jest badaniem szczególnie polecanym z uwagi na bezpieczeństwo i wymaganą jedynie minimalną współpracę ze strony pacjenta. W trakcie badania do układu oddechowego wprowadzane są impulsy ciśnieniowe o niewielkiej amplitudzie, rejestruje się również przepływ powietrza przez drogi oddechowe.
Badanie polega na kilkudziesięciosekundowym, spokojnym oddychaniu przez ustnik (ok. 10 spokojnych oddechów). Jest proste, krótkie, powtarzalne, stawia mniejsze wymagania co do współpracy, co jest bardzo istotne w przypadku zwłaszcza młodszych dzieci. Badanie można wykonać już u dziecka powyżej 2 lat i może być czulsze w wykrywaniu odchyleń od normy w zakresie funkcji małych dróg oddechowych niż te oznaczane w trakcie wykonywania spirometrii. Dlatego metoda ta może być użyta do diagnostyki astmy oskrzelowej u małych dzieci, które nie potrafią wykonać spirometrii.
Oscylometrię impulsowa metoda ta, niezależnie od wyników spirometrii, dostarcza szczególnie przydatnych wskazówek w postępowaniu diagnostycznym i leczniczym.
Posiadamy najnowocześniejszy, jeden z nielicznych w Polsce, sprzęt do wykonania tego badania: Oscylometr Vyntus IOS, CareFusion, Niemcy.
Przygotowanie do badania – nie należy używać leków wziewnych krótkodziałających na 6 godz. przed badaniem (np. Ventolin, SteriNebSalamol, Berodual), a także leków wziewnych długodziałających przez 12 godz. przed badaniem (np. Zafiron, Oxis, Pulmoterol, Serevent, Salmex, Symbicort, Asaris, Seretide).
Badania laboratoryjne od zawsze służyły pomocą w diagnostyce różnych rodzajów alergii. Oferujemy bardzo szeroki wachlarz badań pozwalających na wczesne wykrycie alergii, różnicowanie z innymi chorobami podobnymi klinicznie do alergii, dokładne monitorowanie przebiegu choroby i ustalenie sposobu leczenia (zobacz ofertę).
Dodatkowo uwzględniając różne schorzenia dotykające małych pacjentów, nie tylko alergie, naszą ofertę wzbogaciliśmy o szereg badań laboratoryjnych przydatnych do oceny stanu zdrowia i diagnostyki chorób wieku dziecięcego /zobacz ofertę/.
Fiberoskopia nosogardła umożliwia ocenę górnych dróg oddechowych w trudno dostępnych miejscach. Jest badaniem wykorzystywanym do oceny wielkości migdałka gardłowego, obecności ciała obcego, diagnostyki zaburzeń drożności nosa np. z powodu nieżytu alergicznego nosa, polipów, w różnicowaniu przyczyn niedosłuchu, w diagnostyce chrypki, refluksu żołądkowo-przełykowego, przyczyn zgagi.
Fiberoskopia jest badaniem wykonywanym za pomocą elastycznego endoskopu, który pozwala na dokładne obejrzenie jam nosa, nosogardła, gardła środkowego i dolnego oraz krtani. Badanie odbywa się w pozycji siedzącej na fotelu lub na kolanach opiekuna. Polega na wprowadzeniu do nosa dziecka cienkiego, o średnicy 2,8mm, giętkiego przewodu zakończonego małą kamerką. Uzyskany obraz jest widoczny na ekranie monitora. Badanie trwa kilka minut i jest niemal całkowicie niebolesne.
Badanie fibreroskopowe nosogardła wykonujemy w naszej placówce aparatem Vision Medical EF28 firmy Audical. Charakteryzuje się on wysoką jakością i jasnością obrazu dzięki specjalnemu sensorowi kamery umieszczonemu na końcówce roboczej (technologia chip-on-the-tip), oraz cyfrowemu przetwarzaniu. Obraz jest widoczny na ekranie co daje możliwość oglądania przebiegu badania rodzicowi.
Przygotowanie do badania – nie wymaga specjalnego przygotowania. Wskazane jest by dziecko było spokojne, zrelaksowane, nie spożywało posiłku w ciągu 2 godzin przed badaniem.
Tympanometria jest badaniem oceniającym podatność błony bębenkowej na dźwięki. Jest obiektywną, niebolesną metodą badania ucha środkowego. Badanie wykonuje się przy podejrzeniu niedosłuchu, wysiękowego zapalenia ucha środkowego, niedowładu nerwu twarzowego. Tympanometria polega na przyłożeniu sondy generującej dźwięk i ciśnienie do kanału słuchowego zewnętrznego dziecka. Przebieg badania jest całkowicie bezbolesny, trwa do minuty. Jest badaniem obiektywnym, bo nie zależy od współpracy dziecka. Tympanometr dostępny w naszej placówce R16M firmy Audical to urządzenie wykonane z wysokiej jakości materiałów, pozwalające wykonać tympanometrie i badanie odruchów w przenośnym, bezprzewodowym urządzeniu z 7” kolorowym dotykowym ekranem. Akcesoria konieczne do wykonania badania są kolorowe i w rozmiarach dostosowanych do wieku dziecka.
Przygotowanie do badania – nie wymaga szczególnego przygotowania. W trakcie badania dziecko może siedzieć na kolanach opiekuna, powinno być spokojne i zrelaksowane.
Wodorowe testy oddechowe (WTO)są bezpiecznym i nieinwazyjnym badaniem wykorzystywanym w celu diagnostyki schorzeń gastroenterologicznych. Test jest prosty i całkowicie bezbolesny – polega na pobieraniu próbek wydychanego powietrza zgromadzonego przez kilka sekund w płucach.
Najpierw pacjent wydmuchuje przez jednorazowy ustnik powietrze do analizatora (specjalnego pudełka). Następnie pacjent wypija niewielką ilość substancji rozpuszczonej w wodzie (np. laktozy, laktulozy itd. w zależności od podejrzewanej nietolerancji). Po wypiciu płynu pacjent myje zęby. W określonych odstępach czasowych (co 15-30 minut) pacjent wydmuchuje powietrze do analizatora. Badanie trwa około 3 godziny; pacjent w tym czasie nie je i nie pije.
W trakcie badania pacjent będzie proszony o określenie czy wystąpiły u niego dolegliwości takie jak: burczenie w brzuchu, wzdęcia, biegunka, ból brzucha, mdłości, zgaga, odbijanie, zmęczenie, zawroty głowy, ból głowy, uczucie zimna lub gorąca, mrowienie w kończynach, swędzenie, niepokój.
Wodorowy test oddechowy z fruktozą
Został on uznany za „złoty standard” w diagnostyce zaburzeń wchłaniania i nietolerancji fruktozy. Test fruktozowy jest bezwzględnie przeciwwskazany u pacjentów z dziedziczną nietolerancją fruktozy (uwarunkowaną genetycznie).
Wskazaniem do wykonania testu są: wzdęcia, bóle brzucha, wymioty, nudności oraz biegunka, nadmierna ilość gazów, brak łaknienia oraz niedobór wagi i wzrostu, tłuszczowe stolce, monitorowanie celiakii lub innych schorzeń z towarzyszącą atrofią kosmków jelitowych, przewlekłe zapalne choroby jelit.
Wodorowy test oddechowy z laktozą
Test laktozowy jest uznawany za „złoty standard” w diagnostyce złego wchłaniania lub nietolerancji laktozy. Wskazaniem do wykonania są: wzdęcia, bóle brzucha, wymioty, nudności oraz biegunka, nadmierna ilość gazów, brak łaknienia oraz niedobór wagi i wzrostu , pierwotna nietolerancja laktozy, schorzenia z towarzyszącą wtórną nietolerancją laktozy (m.in. celiakia, zespół rakowiaka, mukowiscydoza, gastropatia cukrzycowa, enteropatia HIV, kwashiorkor, zespół Zollingera-Ellisona, zapalenia popromienne, lamblioza, przerost bakteryjny jelita cienkiego, choroba Leśniowskiego-Crohna), nietolerancja mleka, nabiału, ciast czy czekolady, wywiad w kierunku zespołu jelita drażliwego, choroby zapalne jelit.
Wodorowy test oddechowy z laktulozą /diagnostyka SIBO/
Test z laktulozą pozwala potwierdzić brak lub przerost flory jelitowej produkującej wodór (SIBO). Wskazaniem do wykonania testu są wzdęcia, przelewania, uczucie napięcia i pełności, wiatry, bóle brzucha, zaparcia (określenie czasu pasażu ustno-kątniczego).
Przygotowanie do badania
Cztery tygodnie przed badaniem:
nie przyjmować antybiotyków, nie poddawać się kolonoskopii, nie poddawać się fluoroskopii
Tydzień przed badaniem:
nie przyjmować środków zagęszczających ani rozluźniających stolec, nie przyjmować witamin ani suplementów zawierających fruktozę jako środek aromatyzujący albo laktozę jako wypełniacz, nie przyjmować suplementów błonnika, Immodium ani PeptoBismolu, unikać przyjmowania prebiotyków i probiotyków, unikać przyjmowania inhibitorów pompy protonowej i antagonistów receptora H2.
Trzy dni przed badaniem:
na trzy dni przed badaniem pacjent powinien zastosować poniższą dietę. Jeśli pacjent nie ma pewności czy dany produkt jest dozwolony, należy powstrzymać się od jego spożywania, aby uniknąć ewentualnego wpływu na wynik badania.
Produkty niedozwolone:
ziarna zbóż i przetwory zbożowe, mleko i produkty mleczne, owoce i przetwory owocowe, warzywa, orzechy, nasiona i rośliny strączkowe, wszystkie produkty zawierające syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy, produkty bezcukrowe, keczup, miód, musztarda, majonez, itp.
Produkty dozwolone:
pieczony lub grilowany kurczak, indyk lub ryba z małą ilością soli, biały ryż gotowany na parze, jajka, woda
Zaleca się stosowanie powyższej diety przez co najmniej 24 godziny (jeśli nie jest możliwe stosowanie jej przez 3 dni). W przypadku pacjentów cierpiących na zaparcie zaleca się dietę trwającą 2 lub 3 dni, ponieważ przejście pokarmu przez jelito jest spowolnione.
12 godzin przed badaniem:
nie przyjmować żadnych pokarmów przez co najmniej 12 godz., pić tylko niegazowaną wodę, w dniu badania nie przyjmować żadnych lekarstw.
W dniu badania:
nie przyjmować żadnych lekarstw, nie palić, nie żuć gumy ani cukierków, nie używać kleju do protez zębowych, na dwie godziny przed rozpoczęciem testu można umyć zęby, przynieść na badanie wszystkie przepisane przez lekarza produkty lecznicze, przeznaczyć wystarczającą ilość czasu na badanie, ponieważ może ono potrwać do 3 godzin. Można przynieść coś do czytania, zabawy dla wypełnienia czasu podczas badania.
Otoemisja akustyczna (przesiewowe badanie słuchu), ocenia reakcję pacjenta na dźwięk oraz stan ślimaka w uchu wewnętrznym. Pozwala wykryć niedosłuch odbiorczy pochodzenia ślimakowego. Badanie polega na umieszczeniu w uchu badanego dziecka sondy i włączeniu odpowiedniego testu dźwiękowego. Do ucha podawane są odpowiednie delikatne tony wysokie (dźwięki piszczące) i niskie (dźwięki buczące). Otoemisja przeprowadzana jest osobno dla ucha prawego i lewego.
Urządzenie, którym przeprowadzana jest otoemisja, jest bardzo czułe na dźwięki, dlatego badane dziecko musi być spokojne, wyciszone. Badanie może być wykonane podczas karmienia. Badanie trwa około 5-15 minut, może być wykonywane od pierwszych dni życia.
Wskazaniem do przeprowadzenia badania są: badanie przesiewowe słuchu u niemowląt, po zastosowaniu leków ototoksycznych, przy występowaniu szumów usznych, ocena stanu ślimaka (ucha wewnętrznego).
Przygotowanie do badania – pacjent w momencie badania nie może być przeziębiony.
Test Alex to panel 295 alergenów (178 molekuł i 117 ekstraktów alergenowych).
Szeroki i istotny klinicznie skład testu ALEX2® (295 parametrów) pozwala na opracowanie szczegółowego profilu uczuleniowego każdego z nas. Umożliwia określenie czy obserwowane objawy mają charakter alergii pierwotnej czy są wynikiem reakcji krzyżowych.
Test ALEX2® został opracowany w oparciu o nanotechnologię najnowszej generacji. Dzięki niej molekuły i ekstrakty alergenowe są prezentowane na nanocząsteczkach tworząc makroskopową macierz, co umożliwia ilościowy pomiar przeciwciał sIgE wobec dużej liczby alergenów przy wykorzystaniu bardzo małej ilości krwi. Test ALEX2® został wyposażony w bloker CCD, który ogranicza możliwość otrzymania fałszywie dodatnich wyników i zwiększa specyficzność testu.
Przygotowanie pacjenta – do wykonania testu nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Przed badaniem można jeść normalne posiłki (ograniczyć należy jedynie wysokotłuszczowe posiłki). Niewielka ilość krwi do badania może być pobrana o dowolnej porze dnia. Nie ma potrzeby przerywania leczenia, w tym także lekami p/alergicznymi (jak leki antyhistaminowe, sterydy miejscowe czy doustne).
Badanie dermoskopowe (dermatoskopowe) polega na oglądaniu zmian skórnych tzw. dermatoskopem, czyli urządzeniem z powiększeniem i wbudowanym oświetleniem, które pozwala na uwidocznienie głębszych struktur oglądanej zmiany. Jest to badanie całkowicie niebolesne i nieinwazyjne, polegające na przyłożeniu specjalnego aparatu do powierzchni skóry. Do badania nie trzeba sie specjalnie przygotowywać, nie daje żadnych objawów ubocznych.
Dermoskopia pozwala różnicować zmianę skórną łagodną ze złośliwą, barwnikową z niebarwnikową i odróżnić czerniaka od łagodnej zmiany barwnikowej. Badanie dermoskopowe może być wykorzystywane również w diagnostyce różnicowej zmian naczyniowych, takich jak naczyniak włośniczkowy czy ziarniniak naczyniowy, których obraz kliniczny nasuwa podejrzenie czerniaka.
Badania kontrolne powinno się wykonywać raz w roku. Wyjątkiem są osoby z dodatnim wywiadem osobniczym lub rodzinnym w kierunku czerniaka, osoby z licznymi znamionami barwnikowymi i osoby z tzw. zespołem znamion atypowych (w takich przypadkach kontrolę prowadzi się co 3–6 miesięcy).